کد مطلب:1433 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:417
غایب شدن مسلمان
227- اگـر بـدن یـا لـبـاس یـا چیز دیگری مانند ظرف و فرش در اختیار مسلمان بالغ یا ممیز طهارت و نـجـاسـت بـاشـد و نجس شود و آن مسلمان غایب گردد چنانچه انسان احتمال دهد كه او آن چیز را آب كـشیده است پاك می باشد , ولی احتیاط مستحب آن است كه آن چیز را پاك نداند مگر با چند شرط زیر : ( اول ) - آنـكـه آن مـسـلمان چیزی را كه بدن یا لباسش را نجس كرده نجس نداند پس اگر مثلا لباسش با رطـوبـت بـه بـدن كافر ملاقات كرده و آن را نجس نداند بعد از غایب شدن او انسان نباید آن لباس را پاك بداند.
( دوم ) - آنكه بداند بدن یا لباسش به چیز نجس رسیده است .
( سـوم ) - آنـكه انسان ببیند آن چیز را در كاری كه شرط آن پاكی است استعمال می كند , مثلا ببیند با آن لباس نماز می خواند.
( چـهارم ) - آنكه احتمال بدهد كه آن مسلمان بداند شرط كاری را كه با آن چیز انجام می دهد پاكی است , پـس اگر مثلا نداند كه باید لباس نمازگزار پاك باشد , و با لباسی كه نجس شده نماز بخواند , نباید انسان آن لباس را پاك بداند.
( پـنجم ) - آنكه نجس و پاك در نظر آن مسلمان فرق داشته باشد پس اگر او اعتنا به پاكی و نجسی ندارد نباید انسان آن چیز را پاك بداند.
228- اگـر انـسـان یقین یا اطمینان پیدا كند كه چیزی كه نجس بوده پاك شده است یا دو عادل بر پاك شدن آن شهادت دهند و مورد شهادت آنان سبب پاك شدن باشد آن چیز پاك است , و همچنین است اگر كـسـی كـه چـیـز نجس در اختیار اوست بگوید آن چیز پاك شده و مورد اتهام هم نباشد , یا مسلمانی چیز نجسی را آب كشیده باشد , اگر چه معلوم نباشد درست آب كشیده یا نه .
229- كـسـی كـه وكـیـل شده است لباس انسان را آب بكشد , اگر بگوید آب كشیدم و انسان به گفته او اطمینان پیدا كند آن لباس پاك است .
230- اگر انسان حالی دارد كه در آب كشیدن چیز نجس یقین پیدا نمی كند اگر به همان نحوی كه افراد متعارف آب می كشند رفتار نماید كفایت می كند.